Willem Rensen viert 50-jarig jubileum

Het is 1970 wanneer de jonge Willem Rensen voor het eerst de werkplaats van Harry Goorsenberg binnenstapt. Het is het begin van een loopbaan van bijna 50 jaar bij het bedrijf dat gespecialiseerd is in de fijnmechanische industrie. En dat zijn hart verpand is aan de onderneming blijkt wel, want ook na zijn pensioen blijft de goedlachse Willem betrokken bij het bedrijf. Ga met ons mee terug de tijd in, naar vijftig jaar geleden, toen Willem net begon.

“Ik ben in 1970 bij de vader van Eric en Raymond begonnen. Een leraar van school had gehoord dat Harry mensen zocht. Ik vond het in het begin wel een beetje raar dat het bedrijf gevestigd was in een schuur in een woonwijk. Dat had ik niet verwacht, maar ik had met Harry direct een klik”, begint Willem enthousiast te vertellen over zijn eerste ervaring binnen de onderneming die in eerste instantie vanuit de schuur achter het huis van Harry’s moeder werd gerund.   

Eén van de vier

“In die schuur van 8 bij 8 meter stonden wat verspaningsmachines en alles op het gebied van metaalbewerking. Destijds werkten we nog veel voor de klokkenindustrie, waar we onderdelen voor leverden. Het is mooi om terug te kijken op hoe het bedrijf zich toen al steeds meer ontwikkelde. Zo  kwamen er nieuwe machines bij. Dat sprak mij aan, net als de ontplooiingsmogelijkheden die Harry mij en mijn collega’s bood. Dat is denk ik ook de reden dat ook twee collega’s die een jaar eerder in dienst kwamen, tot het einde van hun loopbaan voor Harry werkten. We werden niet gezien als productiemedewerkers. Je was één van de vier. Harry had ons nodig en wij hem.”

Herhaling geschiedenis

Het is juist de ontwikkeling van het bedrijf dat Willem zo aansprak en waardoor hij nooit getwijfeld heeft weg te gaan. “De nieuwe ontwikkelingen en het geweldige team maken het leuk. Daar had ik geen ander bedrijf voor nodig. Ook nu nog loopt Goorsenberg voorop als het gaat om technologische ontwikkelingen. Die structuur hebben Eric en Raymond goed doorgezet. Maar ook herhaalt zich de geschiedenis bijvoorbeeld bij de uitbreiding van het pand. Toen wij de schuur verruilden voor het pand op het industrieterrein dacht Harry dat we teveel ruimte zouden hebben. Ik voorspelde al dat dit wel mee zou vallen. Toen alle machines erin stonden bleek dat ook zo te zijn en was de hal al gauw weer gevuld. Ook Eric en Raymond pakken het zo aan. Eerst kleiner beginnen, om later verder uit te breiden.”

Duizendpoot

“Persoonlijk heb ik binnen het bedrijf een hoop gezien en meegemaakt. Ik begon als draaier, frezer en slijper. Ik deed eigenlijk van alles wat. Ook producten wegbrengen naar klanten bijvoorbeeld. Dan gingen we in de avonduren met de auto op pad voor leveringen. Uiteindelijk vroeg Harry of ik het proces in het magazijn wilde begeleiden. Het metaalvak is eigenlijk mijn liefde, maar ik vond het logistieke proces ook leuk. Zo ben ik echt een duizendpoot geworden.”

Toegevoegde waarde

Tot op de dag van vandaag zit die liefde voor het vak erin. Begin dit jaar ging Willem officieel met pensioen, maar zomaar de deur achter zich dichtrekken? Dát is niets voor Willem. “Sinds januari ben ik officieel met pensioen. Toen die datum dichterbij kwam heb ik met Eric en Raymond besproken of ik eventueel na mijn pensioen nog van toegevoegde waarde kan zijn. Ik heb nu een nul-urencontract. Als ze mij nodig hebben, dan sta ik er. En als er niet direct werk is, dan stap ik op de fiets en drink ik een kopje koffie met de jongens. Het helemaal loslaten? Nee, dat kan ik niet.”